Kan het zijn dat de ziel graag over zou willen gaan, maar het ego dit proces nog tegenhoudt, in geval van dementie bijvoorbeeld?

Laten we een metafoor gebruiken van een duif en laten we dan kijken naar de overgang naar het eeuwige leven, zoals jullie dat zo mooi noemen.
Laten we het hebben over de transformatie waarin vanuit het fysieke aardse bestaan weer teruggekeerd wordt naar het grote veld van liefde: de hemelse vorm. 

Laten we de geboorte van een duif als metafoor gebruiken voor deze overgang. 

En dat wanneer de duif het nest verlaat en kan vliegen, dat het moment is dat de ziel aangekomen is in het oneindige veld van liefde. 

Laten we het moment voor ons zien dat een duivenei bevrucht is en in het nest gelegd is en hoe het dan de tijd en de levenskracht gebruikt om langzamerhand een klein duifje te laten ontstaan in dat ei. 

Alles ontwikkelt zich in de juiste tijd. 


Wanneer het duifje zover is om daadwerkelijk een volgende stap te zetten, zal het ervoor zorgen dat de schil van het ei breekt en dat het in het nest aanwezig blijft. 

Het ouderpaar zal zorgen dat dit duifje gevoed wordt, verder kan groeien en ontwikkelen en uiteindelijk zover is dat het kan vliegen. 

Zo kan het ook gaan met het stervensproces voor sommige mensen. 

Sommige mensen lijken bijna spontaan te overlijden, opeens, plotseling. 

Anderen hebben een ziekbed en anderen hebben een mentale verandering waarbij ze steeds meer teruggaan naar een ont-wikkelde mind. 

Met ont-wikkelde mind bedoelen we een mind die niet meer voldoet aan de ‘volwassen’ maatschappij. 

De vraag die gesteld wordt gaat eigenlijk over de mensen die in zo’n proces zitten van de overgang van het leven naar het overlijden, het overgaan, en dat daar een tijd voor staat. 

Ofwel door ziekte ofwel door een andere manier van afscheid nemen van het fysieke. 


Je zou die periode kunnen zien en vergelijken met de periode dat het duifje in het ei en in het nest aanwezig is, voordat het de overgang maakt en de vleugels uit kan slaan naar die grote wereld, die weidse wereld van liefde. 

Voor sommige mensen is het nodig om de overgang zo te laten lopen dat de persoonlijkheid de tijd krijgt om los te laten. 

En zoals wij in de metafoor aangeven, dat het duifje door levenskracht langzamerhand ontwikkelt, zo neemt de levenskracht bij mensen die een lange periode hebben om los te laten soms wat af in verschillende vormen. 

Of het lichaam wordt ziek of de geest wordt zwak. 

In die periode gebeurt er heel veel voor de ziel.

Het is dus niet zozeer dat de persoonlijkheid het tegenhoudt dat de mens kan transformeren naar de volgende fase, het is in dienst van de ziel dat de mens nog op aarde is om een ervaring mee te maken die belangrijk is voor de ziel. 

Het is een fase waarin juist veel gebeurt. 

Je zal merken dat veel mensen die terminaal ziek worden vaak nog veel meemaken. 


Soms verandert er nog van alles in de persoonlijkheid, zodat deze meer loslaat. 

En ontstaan er bijvoorbeeld nieuwe verbindingen en verdiepende liefdesrelaties die zoveel intenser zijn en meer kleuren bevatten dan tot dan toe. 

Het is ook vaak een realisatie van wat het leven betekent. 

En voor de mensen die ervaren dat de geest niet meer zo helder is, verward is, is het een manier om al meer in het grote veld aanwezig te zijn. 

Het bewustzijn wordt uitgebreid naar een veld dat niet van deze aarde is. 

Daardoor lijkt het ook of ze niet meer zo’n vat hebben op dit leven. 

Soms is er boosheid, afgescheidenheid, soms is er kinderlijke liefde en onschuld. 

Het is nooit te zeggen wat de vorm is, maar weet dat elke vorm de bedoeling is. 

En dat de persoonlijkheid in dienst staat van wat de ziel wenst te ervaren. Dus ook wanneer het gedrag moeilijk of pijnlijk is, zowel voor de persoon zelf als voor de omgeving, is het de bedoeling dat dit nog beleefd wordt door de ziel. 

Ook voor de mensen om deze persoon heen, zodat zij ook een proces aangaan waarin ze met acceptatie dealen, waardoor ze iets over zichzelf leren.

En waardoor er wellicht liefde kan bestaan in andere vormen dan zij tot dan toe gewend waren, omdat er een onderdeel van hun relatie zoals ze die gewend waren ontbreekt. 

Dus het is niet zozeer de persoonlijkheid die het tegenhoudt als meer de ontwikkeling van de persoonlijkheid die in dienst staat van de ziel. 

Die ontwikkeling hoeft er niet altijd mooi, prachtig en krachtig uit te zien. 

Het kan ook juist gebeuren door de dualiteit of juist door een fase die moeilijk is. 

Op zielsniveau gebeurt dan precies wat nodig is. 

Het moment dat deze fase doorstaan is, is het moment dat de duif uit het nest kan vliegen .

Je zou kunnen zeggen dat de mens die ziek is, fysiek of mentaal, als de duif in het nest is en de mensen die deze persoon verzorgen als de ouders van het duifje zijn. Zij voeden en zij doen dat onvoorwaardelijk, omdat ze weten dat deze persoon dat nodig heeft. 

En ook dat is een prachtige ontwikkeling voor de ziel van degenen die om deze persoon heen staan. 

De goddelijke timing van de ziel kiest het moment dat de ervaring voltooid is en het fysieke leven losgelaten wordt om naar het eeuwige te transformeren.

Een gechannelde boodschap van onze gidsen. Via trance mediumschap geven we boodschappen en meditaties door vanuit het veld van universele liefde. Met aandacht voor een brede range van thema’s en lichtwezens.