Vraag: Zouden jullie iets kunnen delen over de matrix waar zo vaak over gesproken wordt?
Stel je eens voor dat er een kind op aarde geboren wordt met een pure ziel.
En stel je eens voor dat het geboren wordt op een aarde waar het niets voorgeleefd wordt waardoor dat verstoord wordt.
Met andere woorden, het kind groeit op in volledige harmonie met de natuur, met zichzelf en met de dieren en de mensen om zich heen. De eenheid die blijft bestaan, van begin tot eind.
Je zou kunnen zeggen dat dat een leven volledig vrij van de matrix is.
En zie dat eens voor je: een onverstoord leven. Volledig in harmonie, in liefde en in het nu.
Terwijl het kind steeds die eenheidservaring ervaart.
En stel je nu eens voor dat een kind geboren wordt met een ziel met allerlei ervaringen met andere levens. En dat dit kind opgroeit in een wereld waarin er veel angst wordt voorgeleefd, het kind in systemen komt van controle, straf, schaamte, schaarste, schuld, voorwaardelijke liefde…. Een wereld waarin er geen respect is voor de natuur, voor dieren, voor mensen.
Zie dan eens voor je dat al deze disharmonieuze uitingen als een soort plakkerig netwerk op de aarde aanwezig is. En het kind wordt daarin gevangen.
Het kind leeft in een plakkerig netwerk en kan zich niet bevrijden omdat het aan zich vast plakt. En overal waar het kind om zich heen kijkt zitten andere mensen ook in dat plakkerige netwerk, vinden mensen het normaal
dat de natuur gedisrespecteerd wordt,
dat dieren mishandeld worden,
dat mensen elkaar onderdrukken,
dat man-vrouw relaties ongezond zijn,
dat kinderen niet als wijze zielen gezien worden.
Een wereld waarin systemen gebouwd worden die dit allemaal ondersteunen en voortkomen uit dit geheel. En als het kind om zich heen kijkt, ziet het dat iedereen dit normaal vindt en dus past het kind zich aan en leeft binnen deze plakkerige matrix.
En dan op een dag wordt het kind zich bewust dat wanneer zij naar de zon kijkt of naar de sterren kijkt dat daar een kracht aanwezig is die niet weerspiegeld wordt in haar dagelijks bestaan. Ze wordt zich bewust dat er zoveel meer is dan deze wereld waarin ze leeft.
En terwijl ze staart naar de sterren en zich verbindt met de zon, de schoonheid ziet van de natuur om haar heen in het kleinste deeltje, voor het miertje op de grond en de bloem die zich als een soort mandala ontvouwt in alle schoonheid, de liefde die ze voelt voor een dier of een mens…
Dan voelt zij via de zon de verbinding met haar hogere ziel en voelt ze dat ze als het ware het dagelijkse ontstijgt en ervaart dat zij niet is wie ze denkt dat ze is.
En terwijl haar lichaam in de matrix gevangen is, wordt haar bewustzijn groter en groter en ontstijgt ze de matrix. Ze voelt zich vrij, ze weet weer wie ze is, ze voelt het licht in zichzelf.
En terwijl dit gebeurt, neemt het bewustzijn in haar lichaam en cellen toe, met als gevolg dat de plakkerige laag loslaat, dat ze het grotere geheel gaat overzien en begrijpt dat elk mens gevangen is in waarin zij eerst gevangen zat. Dat het nooit met opzet is dat de mens op die manier leeft.
Ze voelt haar missie en herinnert zich dat zij kwam om het licht te brengen, om mensen weer bewust te maken wie zij werkelijk zijn. En ze voelt dat de matrix op haar geen vat meer heeft. Zij is in verbinding met de liefde, in verbinding met haar eigen hart en ziel, in onvoorwaardelijke liefde met de dieren en de natuur om haar heen.
Alles wat ze eerst normaal vond bekijkt ze nu met nieuwe ogen.
Ze is zich bewust wanneer ze zich gedraagt in de matrix en wanneer ze daarvan los is.
Langzamerhand ontmoet ze meer zielen die uitgestegen zijn boven deze matrix. Zij weten dat zij samen de nieuwe aarde creëren buiten deze matrix.
En hoe meer zij zich verbinden en gedragen voelen door hun begeleiders en de bron, hoe meer het licht de plakkerige laag zal aanraken en meer en meer mensen deze matrix zullen ontstijgen. En ze zullen kinderen herkennen die geboren worden en die niet meer vatbaar zijn voor de plakkerige lagen van de matrix. Zij zullen ruimtes creëren waar deze kinderen samenkomen en direct het nieuwe leven leven.
Langzamerhand verdwijnt de plakkerige laag als een wolk voor de zon, steeds verder op aarde. Steeds verder en verder totdat er weer onvoorwaardelijke liefde bestaat. Totdat alles weer natuurlijk is. In overvloed, zonder schaarste, schaamte, schuld en angst.
En wanneer er uitdagingen zijn op het pad in het leven, is er bewustzijn om ermee om te gaan in liefde en niet terug te schieten in oude patronen.
In het nu, steeds weer in het nu, wordt ervaren wat er wordt ervaren en wordt angst getransformeerd tot liefde, pijn en verdriet tot vreugde.
De harten staan open, de minds staan open, lichamen zijn verbonden met moeder aarde en zijn de antenne voor het licht van de bron wat door hun stroomt.
Welkom in de wereld zonder matrix; de nieuwe aarde, hier.
EnJOY.