๐๐๐ญ ๐ค๐ฎ๐ง๐ง๐๐ง ๐ฐ๐ ๐๐จ๐๐ง ๐๐ฅ๐ฌ ๐ฐ๐ ๐๐ข๐๐ฉ ๐ ๐๐ซ๐๐๐ค๐ญ ๐ฐ๐จ๐ซ๐๐๐ง ๐ข๐ง ๐๐จ๐ง๐ญ๐๐๐ญ ๐ฆ๐๐ญ ๐๐๐ง ๐๐ง๐๐๐ซ? ๐๐จ๐ ๐ค๐ฎ๐ง๐ง๐๐ง ๐ฐ๐ ๐๐ข๐ญ ๐ก๐๐ฅ๐๐ง?
Mag ik je meenemen naar een plek waar kinderen aan het spelen zijn .. Het is een fijne plek. En jij zit daar op een bankje en kijkt naar de kinderen, je hoort ze lachen, af en toe gillen en dollen. En ze hebben plezier. Je ziet ze af en toe rennen, dan weer ergens zitten.
En op een gegeven ogenblik zie je een kind vallen en je hoort hoe het kind begint te huilen. Je kijkt om je heen en je voelt dat je naar het kind toe wil gaan. Je loopt er naartoe en je neemt het kindje in je armen.
Je bent volledig aanwezig voor dit kindje. Je troost het en je legt je hand daar waar het kind pijn heeft. En zo blijf je zitten, het kind schokt nog huilend in je armen en langzamerhand wordt het minder.
Dan opeens voel je dat het kind weer verandert van energie. Dan laat je het weer los, staat het weer op eigen benen en gaat het weer verder spelen alsof er niets aan de hand is.
Jij gaat weer op je bankje zitten en je kijkt verder hoe de kinderen spelen.
Plotseling zie je dat er een kind in een boom geklommen is en uit een boom valt. Je gaat naar het kindje toe. Je had niet gezien dat zij in een boom geklommen was. Eerst kijk je of je het kindje op kan pakken of dat ze ergens iets gebroken heeft. Ze huilt en je houdt haar in je armen. En je vraagt om hulp, hulp van iemand die dit kindje specifiek kan helpen met dat wat gekneusd of gebroken is. Al die tijd is het kindje in liefde bij jou. En je zorgt voor dit kindje, ook wanneer het behandeld moet worden, wanneer het weer opknapt en langzamerhand weer helemaal op eigen benen staat. Als vanzelf, uit liefde en compassie.
In jezelf leeft een innerlijk kind, een prachtig innerlijk kind vol liefde en vol licht. Vol levensvreugde. Het is verbonden met het kind dat jij ooit was. Het kind dat ook vol liefde en licht in dit leven kwam en wat besloot dat het hoe dan ook dit leven aan zou kunnen.
Wanneer het leven zwaar was of pittig was, wist hij of zij een strategie te kiezen waardoor het kon overleven. Ook wanneer het echt moeilijk was. En deze strategie kan van alles zijn. Het is wat past bij jou.
Later, wanneer je meer volwassen bent en je in relatie met anderen uit balans raakt, als er iets is wat je uit het niets heel diep raakt, zijn dat de momenten die te maken hebben met het kind in jou.
Het innerlijke kind in jou heeft een diepe wens om te helen op het thema in jouw leven. Een thema waar je vaak op geraakt wordt.
Wanneer dit gebeurt ben jij de volwassene die dit kind weet te troosten door aanwezig te zijn. Dus wanneer jij geraakt wordt in een relatie met een ander en je voelt dit, wees er dan eerst bewust van en neem de tijd. Kijk wat er gebeurt. Hoe gedraag je je? Wat voel je? Hoe diep word je geraakt?
En zonder dat je hoeft te weten waar dit mee te maken heeft, neem je de tijd om jezelf en je innerlijk kind te omarmen. Om er te zijn, om te troosten, om je hand te leggen op de pijn. Je blijft net zo lang aanwezig tot je voelt dat het moment overgaat, doordat jij aanwezig bent.
Soms duurt dit kort, omdat het een kleine trigger is, net zoals het kind dat even gevallen is. En soms zijn het diepe triggers, zo diep als het voorbeeld van het kindje dat uit de boom gevallen is en kun je het niet helemaal alleen.
Wanneer jij je zo voelt dat je het niet alleen kan,
dat je je echt slachtoffer voelt,
dat je echt voelt dat je niets anders kan dan de schuld aan de ander geven of de schuld aan jezelf te geven,
of je voelt dat je in een stand van overleving doet alsof er niks gebeurd is, terwijl je diep van binnen doodgaat van de pijn,
of wanneer je in een verdriet terechtkomt wat je niet overziet,
of wanneer je je zo terugtrekt dat je niemand iets vertelt over wat je voelt,
of wanneer je doet alsof er niets aan de hand is, maar niet meer verder kunt,
of dat je je helemaal afsluit van alles en iedereen, niet alleen van die ene persoon, ook de verbinding met jezelf volledig kwijt raaktโฆ
zijn dat allemaal patronen die voorkomen uit dat je zo diep geraakt wordt.
Datgene wat jouw levensthema is komt het meest naar voren.
Het is zo mooi om dit te kunnen helen, puur door zelf aanwezig te zijn in liefde voor jezelf.
En wanneer je er niet uitkomt is het nog mooier om dit te delen met de persoon waar je dit mee ervaart en deelt vanuit jouw kwetsbaarheid, zodat je je weer kunt verbinden met elkaar. En wanneer je allebei de volwassene kan zijn, waarbij je kan staan voor je eigen emoties en je eigen geraaktheid, in die volle pijn samen aanwezig kan zijn en elkaar kan vertellen wat je voelt.. dan heel je.
En wanneer je dit niet kan met de ander, zoek dan iemand die jou helpt met dit gebroken stukje in jou. Gebroken omdat je hebt moeten overleven als kind.
En het is zo belangrijk om je niet schuldig te voelen, niet boos te zijn, jezelf niet klein te maken of te oordelen over jezelf.
Wees liefde, puur liefde. Net zoals je bij dat kindje zou doen op die speelplek waar we net waren.
En wanneer je dan net als de kinderen die weer op eigen benen staan er doorheen bent, ben je zo sterk geheeld, dat je echt voelt dat je er sterker door bent geworden, dat je vleugels zijn uitgeslagen en dat je voelt:
ik sta steviger en ik kan hoger vliegen, ik kan meer leven wie ik werkelijk ben, ik ben vrij, ik ben de veiligheid zelf die ik nodig heb. Ik ben vrij om te zijn wie ik ben en ik voel wie ik werkelijk ben in mijn grootsheid. Ik voel de liefde voor mijzelf en ik durf mijn eigen waarheid uit te spreken. Ik zie wie ik echt ben. Ik ben verbonden met mijzelf en met iedereen om mij heen.
Het is heel mooi om te weten dat er een thema in jouw leven is dat je als een lemniscaat doorleeft. Het is het eerste thema dat je als kind meemaakt, waardoor je uit balans wordt gebracht en overlevingsmechanismen creรซert, waarbij je vervolgens leert hoe je dit kan helen (eerste deel van de lemniscaat). Wanneer je dit zelf geheeld hebt, ben jij het stralende voorbeeld voor anderen en de leraar om hen te leren hoe je dit doet.
Jij bent dan die veilige haven, jij bent dan die vrijheid.
Jij bent die stevige mooie persoon voor de ander, jij bent die liefde, jij bent de waarheid, jij bent de wijsheid. En die verbinding die zij in jou herkennen, die zij ook in zichzelf weten te vinden (tweede deel van de lemniscaat).
Dus het zou prachtig zijn als je uit kunt kijken naar de volgende keer dat dit weer gebeurt en dat je dan weet: dit is mijn moment om mijzelf te koesteren, om die zelfliefde te ontwikkelen, maar ook om te groeien en sterker te worden, voor datgene wat ik vanuit mijn ziel hier op aarde wens te leren.
EnJOY.