Hoe kan ik meer vertrouwen, nog meer het stuur loslaten? Ik merk soms een verzet in mij om mij echt over te geven.
Stel je eens voor dat een ouder een kind leert fietsen.
Er zijn verschillende vormen.
Eén ervan is om het kind te laten fietsen terwijl de ouder de fiets vasthoudt, zodat het kind een beetje vertrouwen krijgt hoe het voelt om te fietsen.
En dan laat de ouder op een gegeven ogenblik los.
Het kind merkt dat de ouder los heeft gelaten en valt.
En het kind stapt opnieuw op het fietsje en de ouder houdt het vast.
Dit herhaalt zich tot het kind voelt dat wanneer het fietst het niet meer valt.
En de reden is snelheid. Vanaf een bepaalde snelheid is er evenwicht, waardoor je niet meer valt. Ook wanneer de hand van de ouder niet langer de fiets vasthoudt of jou vasthoudt.
Een magisch moment.
Nog even is het kind bezig om bewust te fietsen en dan, na een tijdje, is het een patroon en is er ruimte om weer andere dingen te doen, terwijl het kind fietst.
Je zou jezelf als de ouder kunnen zien en als het kind, tegelijkertijd.
Stel je voor: jij bent het kind dat aan het leven is, maar je vertrouwt niet helemaal dat jij gewoon het leven kunt leven, dat het zich als vanzelf ontvouwt.
Dus voor de zekerheid houd je het kind vast, geef je het richting, bepaal je de weg die het kind opgaat omdat het veiliger voelt om aan te geven wat de bedoeling is.
En zie dan eens voor je hoe het eruitziet als een ouder dat het kind fietsen heeft geleerd blijft vasthouden. Je zal zien dat het kind op een gegeven ogenblik harder gaat fietsen en de ouder harder moet rennen. En dan houden ze elkaar in tegengestelde kracht tegen.
Het kind kan niet harder fietsen, het kind kan de weg niet bepalen en het kind kan ook niet de vrijheid voelen hoe het is om zelf snelheid te voelen en gedragen te worden door de krachten van het universum op een fiets die in stilstand omvalt.
Zo geldt het ook voor het leven.
Wanneer jij aan het stuur blijft staan, wanneer jij de fiets vast blijft houden of het kind of jezelf vast blijft houden, blijft sturen, is het niet mogelijk om de krachten van het universum daadwerkelijk te ervaren, is het niet mogelijk om de vrijheid te voelen en de wind in je haren van het leven te voelen, de wind in je rug.
Als het ware houd jij het leven tegen voor jezelf.
En wanneer jij zou bepalen door een keuze te maken, ook al is het onwennig…
want ook het loslaten als ouder van een kind dat gaat fietsen is moedig.
Want je weet dat het kan vallen en je weet dat het pijn kan hebben.
Je weet dat het een gevaarlijke weg over zal steken.
Maar ouders zijn zo moedig om hun kinderen los te laten.
Wanneer jij de keuze maakt om niet meer te luisteren naar dat stukje in jezelf dat controle wilt houden, jouw persoonlijkheid, dat vast wil houden voor de veiligheid – de schijnveiligheid – en je de moed hebt om naar je ziel te luisteren en je hart te luisteren en die weg te volgen en niet langer de weg van angst en beperking, zal je merken dat het leven jou meeneemt.
Net als de snelheid dat doet op de fiets.
En je zal merken dat andere wegen zich openen dan wanneer jij het stuur vast had gehouden.
Je zal merken dat de engelen en het universum andere situaties voor jou kunnen creëren die je daar brengen waar de bedoeling is voor jouw ziel, voor jouw weg.
En jouw persoonlijkheid zal nooit weten wat goed voor jou is.
Je persoonlijkheid is een bescherming.
Wanneer deze persoonlijkheid in dienst van de ziel komt, dus wanneer de ouder het kind loslaat en vertrouwt en wanneer het kind dan met vreugde weer thuiskomt, dan is het in verhouding.
Dus wees je bewust wanneer jij je leven vast probeert te houden, waardoor je je eigen vrijheid ontneemt.
En als je angst voelt, weerstand, kies dan voor moed.
Kies dan om toch dat stukje te gaan wat spannend voelt, maar waarvan je weet dat je er vreugde zal ervaren.
Kies het onbekende, want het onbekende leidt je de weg.
Kies het avontuur.
En vertrouw dat wanneer jij durft te vertrouwen op het leven, de krachten van het universum en, de eigen fluisteringen van je ziel, dat je in die balans komt zoals een kind op een fiets.
Je weet en je volgt en het avontuur ligt voor je open.
Je kunt overal naartoe, wat je maar ingegeven wordt.
Er is niets meer wat je tegenhoudt.
En dat is vertrouwen.
Dat is ware veiligheid.
Dus geniet ervan om los te laten.
Volg je voeten, je hart, waar zij toe aangetrokken worden.
Waarbij jij wellicht een beetje spanning in je buik voelt.
Want daar ligt de schat.
Daar liggen nieuwe ervaringen die jou zullen voeden en waar je intens veel vreugde bij voelt.
EnJOY.