Wat is jullie boodschap over het weer vertrouwen krijgen in verbinden wanneer dat moeilijk is na seksueel misbruik?
“Laten we een metafoor zoeken die past. Hoe zou het voor jou zijn om je voor te stellen dat seksualiteit in het algemeen een dans is?
Stel je voor dat je vroeger balletles hebt gehad en stel je voor dat dat een hele rigide balletles was. Dat je balletles hebt gehad van een hele strenge, ouderwetse balletdanseres die zelf ook keihard opgevoed is om alleen nog maar te trainen en zichzelf volledig voorbij te gaan.
En jij als meisje wordt gedrild; je mag jezelf niet zijn, je mag niet spelen. Er is maar één ding dat je moet doen, en dat is ballet op die manier. Het kan zijn dat jij oorspronkelijk een liefde voor ballet had toen je aan je ouders vroeg of je op ballet mocht, omdat je een dans zag die zo prachtig, zo goddelijk was, dat je een verlangen in jezelf voelde waarvan je wist dat het klopte. Maar door de manier waarop er met jou omgegaan is tijdens die balletles, is voor jou alle vreugde verdwenen. Sterker nog, er is een associatie van onderdrukking en totaal jezelf verliezen. En je besluit om nooit meer te dansen. Je besluit: dans is niet voor mij.
En stel je dan eens voor dat je in een droom droomt dat er een flamenco danser voor jou staat, een flamenco danser vol passie. En je voelt je geroepen omdat je weet: dit is wat ik kan, er is iets in mij wat mij zegt dat ik dit kan. En in die droom pak je de hand van die danser en jullie dansen de sterren van de hemel. Je geeft je volledig over, er is niets wat je tegenhoudt omdat je meegaat met de muziek, omdat je meegaat met het leiden en omdat je voelt dat dit is wie je werkelijk bent. En dan word je wakker en geniet je van die waanzinnig mooie droom en voel je toch weer: dansen is niets voor mij.
En wat als jij jezelf zou mogen bevrijden, zou mogen beslissen dat die balletles inderdaad vreselijk was, iets wat je niemand gunt, en wat net als sommige andere dingen in je leven een wond in jezelf heeft, omdat je niet hebt mogen zijn wie je werkelijk was.
Maar wat als je over die omstandigheid zou bepalen dat dat iets is wat je begrijpt, maar beslist dat dat niet is wat jouw passie voor het leven bepaalt? Waartoe het leven je uitnodigt, is om te kijken of je ook vrij mag dansen. Dus niet op de manier waarop het hoort, niet op de manier waarop iedereen zegt dat het hoort, niet in de danspassen die gefixt zijn.
Nee, wat als jij alleen op een dansvloer op mag gaan in de muziek. Je hebt geen idee wat je doet, je voeten, je armen, je lichaam voelt zich vrij en danst en danst en danst. En je hebt het idee dat je één bent met de muziek en met alles om je heen.
En stel je voor dat terwijl jij die dans danst, dat er een partner op de dansvloer komt en je hebt het amper door. En deze partner kan met jou meedansen in een dans die jouw dans is, die je nergens in de weg staat, die jou niet beperkt in geen enkele manier. En je voelt terwijl je je ogen nog dicht hebt, hoe fantastisch dit voelt. Je voelt je gedragen. Je hebt je nog nooit zo gevoeld.
En wanneer je je ogen open doet, zie je dat iemand met jou mee danst, zo één met jou, zo goddelijk, zo prachtig. En je merkt dat jij je hoofd uit had. Je merkt dat jij in vol vertrouwen was omdat je dacht dat je alleen was. En in die dans begin je weer vertrouwen te hebben in jezelf, het vertrouwen in dat jij kunt dansen zonder de herinnering aan de balletdanseres, omdat het niets met elkaar te maken heeft.
Jij hebt namelijk nog nooit zelf gedanst zoals jij oorspronkelijk ooit gevoeld hebt dat je wist dat je zou kunnen dansen. En wanneer je die vrijheid in jezelf toestaat, eerst alleen met muziek dansend, genietend van wie jij bent, dan zal er als vanzelf een partner verschijnen die met jou mee danst in een nieuwe dans die niets te maken heeft met alles wat jij tot nu toe als seksualiteit of dans hebt bestempeld.
Je zult je zo vrij voelen en je zult je zo gezien voelen en je zult je zo gedragen voelen, want het leven is om gedanst te worden en jij bent nu bevrijd. Wanneer jij begrijpt dat jouw ervaringen die zijn van dat kleine meisje die aan het balletdansen was, niet aan het dansen maar gedrild werd in een vorm die haar niet paste. En daarmee kan je de balletjuffrouw misschien vergeven dat zij niet beter wist, maar dat jij nu kiest om volledig vrij jouw eigen dans te dansen.
Die ziet er niet uit zoals wat jij ooit gezien hebt, maar dat is jouw creatieve, passievolle, eigen dans.”